Συντηρητική Αντιμετώπιση Παχυσαρκίας

Η κύρια συντηρητική αντιμετώπιση παχυσαρκίας, αν την θεωρήσουμε νόσο, περιλαμβάνει διατροφή περιορισμένων θερμίδων και σωματική άσκηση. Με πρόγραμμα διατροφής και φυσικής άσκησης επιτυγχάνεται η μείωση του σωματικού βάρους σε ικανοποιητικό επίπεδο. Μόνο που τα καλά αποτελέσματα έχουν μικρή διάρκεια και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τα άτομα χαλαρώνουν και σταματούν τον θερμιδικό περιορισμό, με αποτέλεσμα πάλι τη συσσώρευση λίπους και επιστροφή στην πρότερη κατάσταση με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των ασθενών.

Οι παχύσαρκοι που επιτυγχάνουν σε μόνιμη βάση μείωση του βάρους τους δεν ξεπερνούν σε ποσοστό το 2-10%.

Στον αγώνα για μείωση του σωματικού βάρους έχουν χρησιμοποιηθεί πολλά φάρμακα με γενικά μικρή αποτελεσματικότητα. Πάντως η απώλεια βάρους που επιτυγχάνεται είναι μέτρια, παρουσιάζοντας και αρκετές παρενέργειες, όπως διάρροιες και μετεωρισμό, ενώ υπάρχουν και ανησυχητικές πληροφορίες για επιπτώσεις στη νεφρική λειτουργία.

Η Ορλιστάτη (XENICAL) χρησιμοποιείται  σχετικά ευρέως σήμερα και είναι εγκεκριμένη για μακροπρόθεσμη χρήση. Η Λορκασερίνη (Belviq) και ο συνδυασμός Φαιντερμίνης και Τοπιραμάτης (Qsymia) επιτυγχάνουν μέτρια αποτελέσματα. Το σκεύασμα Λιραγλουτίδης (Saxenda) το οποίο είναι αναστολέας της GLP-1 (GlucagonLikePeptide-1), μετά την κατάλληλη τιτλοποίηση μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους. Ερωτηματικά υπάρχουν για το μακροπρόθεσμο της θεραπείας.